Altijd
heb ik al "de auto van mijn vader" willen hebben. Toen de auto werd
geïntroduceerd was ik zes jaar en maakte de auto een onwisbare indruk op
mij. Zorgeloze vakanties met de auto naar onder andere het verre Spanje
versterkte mijn band met dit type auto. In februari 2005 was het dan
zover.
Een
heuse Austin Maestro aangeschaft! De auto was eigendom geweest van een
oudere man, die vanaf de aanschaf alle rekeningen keurig in een mapje
had bewaard. Vanaf dag 1 was al het onderhoud verzorgd door de Austin en
later de Rover dealer. Dat wekt vertrouwen!
Mijn Maestro heeft de
"nieuwe" soepele S- serie motor met 86 pk aan boord (de eerste series
waren voorzien van de R-serie). Maar nog wel het oude dashboard compleet
met "Bounty blue" bekleding die je begin jaren tachtig ook in
bijvoorbeeld de Triumph Acclaim en andere BL producten kon aantreffen.
Later kopieerde men het dashboard van de Montego. Helaas geen digitaal
instrumentenpaneel met sprekende boordcomputer zoals in sommige versies
van de eerste series, maar wel een lekker "eighties" vierkant blauw
dashboard. Het dunne, strakke grote stuurwiel staat in schril contrast
met de moderne, kleine airbag stuurtjes die tegenwoordig worden
gemonteerd. Geen toonbeeld van veiligheid, maar voor mij wel het genot
der herkenbaarheid.
Opmerkelijk was dat de auto roestvrij was, helaas begon de blanke lak op sommige punten los te laten.
Mijn
trotse bezit is op kenteken gekomen in 1985 en heeft een omvangrijke
standaarduitrusting met "extra's" zoals chroomafwerking, toerenteller en
digitaal klokje..
In
de praktijk blijkt de Maestro een auto waarin het plezierig toeven is,
niet in de laatste plaats dankzij het ongekende panorama dat het grote
glasoppervlak in alle richtingen creëert. De ruimte is bovendien handig
met verhuizingen (zie foto)!
Hein Bos, Oostvoorne
