Ze zeggen dat metaal
niet kan groeien, zoals onkruit, maar het lijkt erop dat ik in de
garage vaker moet wieden dan in de tuin. Ik
geef direct toe dat onze tuin niet bepaald het toonbeeld van een
keurig grasveldje met bordertjes is, maar dat wieden in de garage is
bijna een wekelijkse bezigheid.
Iedere keer als ik aan het
sleutelen ben geweest moet alle roest weer worden opgeveegd en het
gereedschap weer worden uitgezocht.
Ik zou dat
achterwege kunnen laten, net als het wieden in de tuin en vervolgens
afwachten waar ik bij een volgende klus het gereeschap moet opgraven.
Nou ben ik van nature niet
netjes en proper van instelling, maar van de eeuwige zoektocht naar
een schroevendraaier had ik een jaar of twintig geleden al genoeg.
Verder geniet ik er wel
van als mijn gereedschap bijna ordelijk in het gelid staat en ligt.
Ik vind het ook
prettig om te weten dat ik ook obscure dingetjes los kan maken en
zaken als fuseekogeltrekkers, vliegwielmanipulatoren, ouderwetse
stroomloze bandenbalanceerapparaten, doorzichtige bougies en
Austin-Seven-naaftrekkers hebben een onweerstaanbare
aantrekingskracht voor mij.
Dat kost natuurlijk
allemaal ruimte in de garage en liefst moet het spul dan ook
overzichtelijk terugvindbaar worden opgeslagen.
Helaas zal de eerste de
beste steutelklus chaos scheppen in deze zorguldig geordende
opstelling.
Ik kan me namelijk
zelden herinneren waar een bepaald stuk gereedschap precies gehangen
heeft. Daarom heb ik een system voor mezelf bedacht en al jaren naar
tevredenheid in gebruik.
Opgehangen gereedschap:
Hiervoor heb ik een
oplossing gezien in een oud schuurtje bij iemand die beroepshalve aan
landbouwtrekkers sleutelde. Wellicht hoort dit dan ook tot de Veluwse
folklore en is het en al eeuwen bestaande afsplitsing van de
Hindeloper schilderkunst.
De oplossing is als
volgt: De muur bij de werkbank is bedekt met een houten plaat.
(oorspronkelijk was dit natuurlijk gewoon de houten wand van de
schuur). Gereedschap dat vanaf de werkbank voor het grijpen moet
liggen en gereedschap dat te mooi is om in een la te stoppen wordt
aan schroeven en beugels opgehangen aan de plank. Daarna wordt de
omtrek van het gereedschap nagetrokken met een onuitwisbare stift of
de plank en gereedschap worden met een spuitbus verf bespoten.
Bij gebruik
verdwijnt de verf van het gereedschap, maar de omtrek blijft op de
plank en sleutelende warhoofden als ik
kunnen na gebruik het gereedschap weer feilloos op haar plek hangen.
Liggend elektrisch
gereedschap
Nu kan je elektrische
apparaten ook aan zo’n plank hangen, maar die heb ik gewoon op een
bepaalde plank direct onder de werkbank voor het grijpen liggen.
Op dezelfde plank, aan de
zijkant liggen ook wat lange ijzeren zaken, zoals bandenlichters en
breekijzerachtigen.
De “rolwagen”
Een apparaat dat altijd
zeer tot de verbeelding spreekt. Het mooist vind ik de gigantische
rode apparaten met grote hoeveelheden ondiepe laden waarin het
kwaliteitsgereedschap je tegemoet blinkt.
Zo een heb ik dus niet. Ik
heb jaren geleden een exemplaar bij de doehetzelfsupermarkt gekocht.
Ook rood en met een aantal laden en een groter compartiment.
Bovenop onder het
deksel ligt de dopsleutelset die ik indertijd ook bij de supermarkt
kocht. Inmiddels is deze set aangevuld met oude engelse maten en een
aantal grote doppen voor naafmoeren en de daarbij behorende ½, ¼
en ¾ ratels en doppen.
Vooral de ¾ -ratels en
verlengstukken liggen prettig robuust in de hand.
In de ondiepe la eronder
liggen “normale” ring en steeksleutels. In de volgende diepere la
ligt het “speciaal” gereedschap, zoals afstellamp,
carburateurafsteldinges en gekke sleutels die ik voor een bepaald
doel heb aangepast, door ze uit te slijpen, te lassen of krom te
buigen.
Achter het onderste
deurtje woont vaak een acculader, zodat het mogelijk is om de
rolwagen bij een auto te zetten, gereedschap te gebruiken en tegelijk
de accu op te laden.
Plastic “klus bakjes”
Omdat het niet
altijd handig of mogelijk is om de hele rolwagen naar de klus te
rollen gebruik ik ook vaak plastic klusbakjes die je bij de
gereedschapsupermarkt kan kopen en oude metalen brievenbakjes. Ik
verzamel dan het gereedschap dat ik nodig heb en een leeg bakje voor
de onderdelen en schroefjes. Als ik dan de klus klaar heb, is de bak
leeg, of zitten er als het goed is alleen maar vervangen onderdelen
in.
Sinds ik deze bakken
gebruik ben ik niet vaak meer boutjes en moertjes kwijt en ook het
opruimen van het gereedschap is minder werk, zolang ik tijdens het
klussen de sleutels ook weer daarin terugleg.
Er is vanzelf een
“standaard klussendoos” met twee laden ontstaan waarin ik veel gebruikt
gereedschap laat zitten, zodat ik direct naar een klus kan uitrukken.
Daarin zitten veelgebruikt gereedschap, zoals schroevendraaiers,
steek- en ringsleutels, hamer, proeflampje.
Christiaan Linford
Christiaan Linford
